NINO DONZELLI (ŞEF, PİYANO, AKORDEON) (10.01.1929 - 10.04.1994) VE HAPPY BOYS (1947'de Happy Boys grubunun kurucusu):
1940'da piyano öğretmeni Feraboli'den aldığı derslerle müzik ve akordeon eğitimine başladı ve 11 yıl boyunca eğitimine devam etti. Sonra Parma'daki "Arrigo Boito" Konservatuarı'ndan piyano bölümünden mezun oldu.
14 yaşında alto saksafon çalan ağabeyi Bruno ile "Lampo" ikilisini oluşturdu.
1947 yılında "Happy Boys" grubunu kurdu. İlk kadro ceviz piyanosuyla Mario Dalla Noce, saksofon ve klarnette Propino Scaglia, kontrbasta Quinto Galletti, davulda Carlo Allegri ve akordeonda Nino Donzelli'den oluşuyordu.
Sonradan kadroya ve çalışmalara katılanlar: gitarda kardeşi Renzo, piyano ve vibrafonda Giorgio Levi.
Tüm Kuzey İtalya boyunca çaldıktan sonra 1954 yılında ünlü Henghel Gualdi orkestrası ve Peppino Principe orkestrasından sonra üçüncü orkestra olarak RAI'nin "La bacchetta d'oro Pezziol" programına dahil oldular.
1955'te Bruno Canfora, Fred Buscaglione ve Renato Carosone gibi benzer orkestralara rağmen ve ünlü akordeon virtüözü Peppino Principe'yi bir nebze bile aratmayacak şekilde o tarihe kadarki başarıları onları, ikinci sıraya yerleştirecekti.
Ertesi yıl, Nino ve ekibi yurtdışında maceraya atılmak üzere yola koyuldu: Türkiye, Sudan, Kuzey Avrupa, İskandinavya, Fransa, Lüksemburg, Norveç ve Finlandiya.
Türkiye'den henüz geri döndüğü 1958'de genç bir kız Nino'nun kapısına gelerek "Ben Mina ve şarkı söylemek istiyorum" deyince Nino kızın büyük yeteneğini farketti ve onu kendi orkestrasında şarkı söylemeye davet etti.
Daha sonra Mina'lı grup, Yahudi asıllı Mısırlı menejer David Matalon ile anlaşarak ilk 45'liklerini çıkarmaya başladı: When, Bop-a-lula, Malatia, Non partir, You are my destiny ve diğerleri.
Hemen ardından Happy Boys Türkiye'de bir turne çıktı (1960). Ancak Mina'nın uluslararası üne kavuşması öncesi bu dönüm noktasında babası orkestrayla Türkiye'ye gitmesine izin vermedi. Nino, sonra Fausto Coelli'yi gruba davet etti.
1960 yılının Ankara’sında Melodi Dergisi’nin düzenlediği ve geliri Hazine’ye bağışlanan konser ise dönemin topluluklarını toplu olarak gözlemlemek için ideal bir konserdi.
2 Temmuz 1960 tarihinde, saat 18.30’da Büyük Sinema’da düzenlenen konserde Türk ve ülkemizde bulunan İtalyan toplulukları dönemin ambiansını yansıtan çalışmalarıyla canlı performansın ruhunu 37 yıl ötesinden arşiv tarayıcılarına gönderiyorlardı.
İtalyan Orkestralar kervanından biri olan Enzo Bruni’nin solistlik yaptığı Pampanini Orkestrası Marina, Romantica, Granada, Giamacia, Birdland, Body And Soul şarkılarını yorumlarken, Ankara’nın en popüler “ecnebi” orkestrası Happy Boys, Micio’nun solistliğinde "La Cansone Di Orfea", "Luna Caprese", "Ali Baba-Folle Banderuola", "Love In Portofino", "Forget Me", "Tinteralla Di Luna" şarkılarını seslendirdiler.
1960'ta Ankara'da solist Micio ile Happy Boys'un performansları:
Nino, grubunu neredeyse dünya çapında üne kavuştuktan hemen sonra 1973'te dağıttı. Ancak etkinliklere devam etti. Nino, Jazz Cremona adıyla okul kurdu. Okulundan özellikle Brescia bölgesinde etkin Roberto Cipelli, Sandro Gibellini, Riccardo Bianchi, Pierluigi Alessandrini, Carmelo Tartamella Mauro Slaviero gibi değerli öğrenciler yetiştirdi. En iyi öürencilerinden oluşan başarılı "The Swingers Big Band" ve "Bourbon Street dixie band" orkestraları Kuzey İtalya'da hala daha etkindir.
Bu arada Nino, Boston'daki Berklee okul kurucularını tanımaktaydı. Onlarla temasa geçerek eğitimine devam edip caz müzikte diploma aldı.
İtalya'nın her yerinden gelen öğrencilere armoni ve aranjman (=düzenleme) dersleri verdi.
"Sofonisba Anguissola" isimli Bilim Enstitüsü'nde, kendini adadığı piyano ve gitar üzerine dersler verme fırsatı oldu.
Giorgio Levi ile birlikte düzenli olarak S.I.A.E.'de tescilli onlarca şarkı besteledi.
Onun, idolü Gorni Kramer ve George Shearing grubundan ilham aldığı "grup içindeki" uyum gelişimindeki kişiliğiyle ve çeşitli şarkıları icrasındaki büyük müzikalitesi ve duyarlılığı sayesinde "in scatola" tabir edilen sound ile akordeon çalmada özel bir tarzı vardır.
GIORGIO LEVI (PİYANO, VİBRAFON, VOKAL) (20.12.1921 - 25.01.1998) :
1948 yılında Cremona'daki "La Provincia" gazetesinde bir gazeteci ve müzik eleştirmenin, Happy Boys grubundan Nino Donzelli ile yaptığı ve gazetede yayımladığı makalesine göre, piyanist, vibrafonist ve vokalist olarak işe alındı ve ayrıldığı 1973'e kadar grupta kaldı.
Milano'daki "Giuseppe Verdi" Konservatuarı piyano bölümünden mezun oldu. Nino ile yüzlerce şarkı besteledi ve Sudan, Finlandiya, İsveç, Norveç, İsviçre, Türkiye'deki çeşitli turneden sonra İtalya'ya döndü. Cremona'daki "Sofonisba Anguissola" Bilim Enstitüsü'nde piyano dersleri verdi. Italdisc e Broadway adındaki kayıt stüdyosu sahibi, 1958'de Mina'ya ilk 45'liklerini de yapan, Yahudi asıllı Mısırlı iş adamı David Matalon ile yakın arkadaş idi.
RENZO DONZELLI (ELEKTRO GİTAR) :
Ağabeyi Nino'nun gözetiminde müzik eğitimi almaya başladı. Akordeon'un temellerini öğrendikten 12 yıl sonra, büyük usta Umberto Sterzati'den klasik gitar eğitimi almaya başladı. Ünlü caz gitaristi Luciano Zuccher ile modern gitar çalışması mevcut.
Usta Mauro Storti yanında eğitim gördükten sonra gittiği Piacenza'daki "G. Nicolini" Konservatuarı'ndan gitar öğretmeni olarak mezun oldu. Sonradan Nat "King" Cole Trio olarak ünlenen üçlüden biri olan büyük caz gitaristi Oscar Moore ile temasa geçerek bir kursuna katıldı. 1949 yılında Giorgio Levi ile birlikte kardeşi Nino'nun grubuna katıldı.
18 yıl boyunca 1968 yılına kadar devam ettiği "Happy Boys" grubunda kaldı.
Gezgin bir müzisyen olarak kariyerinin sonunda, Cremona'da yerleşti ve 1982 yılına kadar "Sofonisba Anguissola" yerel Bilim Enstitüsü'nde klasik ve modern gitar dersleri verdi. Kardeşi Nino'nun da yardımıyla, kendini adadığı caz gitar konusunda bir de kurs verdi.
1957 yılında İtalya'da, dünyanın en önemli gitaristlerinin de katkılarıyla destek olduğu "The guitar jazz" adında caz gitar konusunda ilk magazin dergisini kurdu.
1967 yılından itibaren, Pionieri, Patrizi Folk ve diğerleri gibi yerel olarak tüm İtalya'da çalacak olan birçok dans grup ve orkestraları yarattı.
Bugün özel gitar ve piyano dersleri vermekte ve kendi ikilisi ile faaliyet göstermektedir.
Ne zaman TV'lerde Mina ve Happy Boys programı yapılırsa otomatikman o, Happy Boys yıllarının tek tanığı olarak davet edilmekte.
GIACOMO "MICIO" MASSEROLI (KONTRABAS VE VOKAL) (07.06.1928 - 25.07.1991) :
1952 yılında Happy Boys ile şarkı söylemeye başladı ve grupta 1964 yılına kadar kaldı.
Şarkı söylerken çok güçlü ses değildi belki ama çok duyarlı okurdu. Öyle ki, dinleyicileri onun melodik sesinden, sempatisinden ve iletişiminden haz alabilirdi.
Beatles grubunun ortaya çıkmasından hemen sonra, onların çok modern şekilde kendilerini ortaya koyduğunu ve artık yüksek kitlesel performanslar gösterdiklerini dikkate alması nedeniyle kariyerine son verdi.
Müzik kariyerinin ardından SAI isimli sigorta şirketinde uzman olarak çalıştı.
Müziği tamamen bırakmadı. Nitekim geçen yıllarda Pieve d'Olmi'de "genis" band isimli orkestrada çaldığı görüldü.
FRANCO NEVA (DAVUL) (18.07.1937 - 07.02.2006) :
Akordeon okuduktan sonra büyük bir müzikalite ve mükemmel bir ritm duygusuyla müzisyen kendini bateriye adamıştır.
Türkiye'den ilk dönüşü olan 1959 yılında Fausto Coelli yerine Happy Boys grubuna katıldı.
Türkiye'nin ikinci dönüşünde, o yılın Ekim ayında, Mina'nın "My crazy baby and I want to know why" isimli 45'lik kaydında bulundu.
Togni Sirki'nde Happy Boys eşliğinde Mina'nın sahne aldığı gösteri unutulmaz idi.
Sahnelerden ayrıldıktan sonra yerel gruplarda (örneğin vedi Crusaders'da) çalmaya devam etti. Zaman zaman Mina'nın da uğrayıp alış veriş yaptığı, çerçeve ve basılı malzemeler satan, kentte çok popüler bir de dükkan açtı. "Nevart" isimli bu dükkan ölümünden sonra aynı zamanda müzisyen de olan iki oğluna geçti.
YILLAR İÇİNDE GRUPTA GÖREV ALAN DİĞER MÜZİSYENLER:
Mario Dalla Noce (piyano), Giazzi Valentino ve Charles Bertini (trombon ve kontrbas), Mario Bertoni, Scaglia Propin ve Lino Pavesi (saksafon-klarnet), Louis "Bigio" Ruggeri (trompet), Fausto Coelli, Carlo Allegri, Carlo Pizzamiglio ve Guido Mombrini (davul), Alfredo Sclavo (elektrik bas ve vokal), Simo Nygren (Bas), Mario Arigoni ve Quinto Galletti (kontrbas)
Türkçeye çeviri: M.Hakkı Güvenç (turkpopmuzik.net editörü)
Kaynak (İtalyanca)
TürkPopMüzik.Net
Kronoloji (Yıllar)
