Osmanlıda azınlıklarca 1954'e kadar icra edip söylenen şarkılara denir. Bu tür müziğe ayrıca rembetiko (çoğulu.: rembetika) da denilmektedir. Sözcük olarak rebet kelimesinden geldiği söylense de Dr.Abdullah Altıok isimli araştırmacıya göre kökü ''rağbet'' sözcüğünden aynı 'Zeybetiko' sözcüğünün türetildiği gibi değişerek 'ğ' harfi düşerek 'rebetiko' halini aldığı söylenir.


Bu tür, Osmanlı Rum'larından özellikle alt tabakadan işsiz güçsüz insanlar ve rebetlerlerden çıkmış, daha sonra Yunanistan'a taşınmıştır. 1922'li yıllarda Yunanlı kentlilerinin gittiği İstanbul'daki, İzmir'deki cafe'lerde rebetiko gelişmiş şekliyle görülmeye başlandı.


Günümüzde 'Yeni Türkü' isimli grubunun 'Külhani Şarkılar' (1994) isimli albümünde 'Rebetiko' şarkıları modernize edilerek yorumlanmıştır.


Yine aynı yıllarda (1991) Muammer Ketencoğlu 1918-1954 yıllarını içeren rebetikoları yeniden yorumladığı 'REBETİKA' isimli bir albüm çıkarttı. İkinci 'REBETİKA II' isimli albümü de İstanbul ve İzmir'den rebetikoları kapsar.


Rebetiko hakkında daha geniş bilgi için aşağıdaki linklere tıklayın:


Rebetika

Muammer Ketencoğlu